Θα ‘ρθει μια μέρα που οι λέξεις θα μας εκδικηθούν. Εξαγριωμένες απ’ την υπερεκμετάλλευση τόσων αιώνων θα ξεσηκωθούν διεκδικώντας την αυτονομία τους. Πρώτα θα εξαφανιστούν τα επίθετα αφοπλίζοντας τις κατηγορίες που ξεστομίζονταν, απ’ τους χαρακτηρισμούς. Έπειτα θ’ αποχωρήσουν τα ρήματα, παγώνοντας κάθε δράση και τη ματαιοδοξία που τη συνοδεύει. Στο τέλος δεν θα μείνει καμία λέξη, μόνο κάτι προθέματα και κάτι ξεχασμένα σημεία στίξεως που θα περιφέρονται στα στόματα δίχως να μπορούν να συναρμολογήσουν ούτε καν κάποια μικρή πρόταση. Κι οι άνθρωποι τότε δίχως να μπορούν να εντυπωσιάσουν ο ένας τον άλλο με τις γνώσεις τους, δίχως να μπορούν να επιβληθούν με τις απόψεις τους, δίχως να μπορούν να επιτεθούν με επικρίσεις, θ’ αναγκαστούν να καλύψουν το χάσμα που γεφυρωνόταν μέχρι τότε με τα λόγια πλησιάζονταν ο ένας πιο κοντά στον άλλο μέχρι αυθόρμητα κάποιο κρυμμένο ένστικτο να τους κάνει ν’ αγκαλιαστούν
